افسردگي در طي قرون و اعصار به نامهاي متفاوت نام برده شده است.در كتب قديم طب قديمي ايران اين بيماري به نام ماليخوليا نام برده شده است. داستانهاي زيادي به اين نام نوشته شده است.

لغت ماليخوليا نام هنوز هم هر گروه معيني از افسردگي ها نسبت داده مي شود. بشر اوليه آن را به نفرين خدايان يا لعن شيطان نسبت مي داده است.[1]

توصيف هايي از آنچه ما امروزه از اختلالات خلقي مي خوانيم در بسياري از مدارك طبي قديم وجود دارد. داستان (عصر عقيق) شاه سانول و داستان خودكشي آژاكس در هومر ، هر دو يك سفر افسردگي را توصيف كرده اند.

حدود 45 سال قبل از ميلاد بقراط اصطلاح ماني و ملانكولي را براي توصيف اختلالات رواني بكار برده در حدود صد سال قبل از ميلاد كورنيلوس سلسوس در كتاب (Demedi cina) افسردگي را ناشي از صفراي سياه معرفي نمود اين اصطلاح را پزشكان از جمله ارسطو نيز بكار برده است.

در قرون وسطي طبابت در ممالك اسلامي رونق داشت و رازي و ابن سينا و پزشك يهودي ميمونر، ملانكولي را بيماري رواني توصيف نمود آن را ملانكوكسيس ناميد در سال 1854 خالد حالتي را توصيف نمود و آن را جنون ادواري ناميد چنين بيماراني حالات خلقي ماني و افسردگي تجربه مي كنند. تقريباً در همان زمان يك روان پزشك فرانسوي ديگر به نام بيلارگر جنون دو شكلي شرح داده كه در آن بيمار دچار افسردگي عميق مي شود كه به حالت بعت افتاده و جان فرد از آن بهبود مي يابد. در سال 1881 كارل كه بنام روان پزشك آلماني با بهره گرفتن از اصطلاح مايكلوتايمي ماني و افسردگي را مراحل مختلف يك بيماري توصيف نموده ، اصيل كراپلين در سال 1896 بر اساس معلومات روان پزشكان فرانسوي و آلماني مفهوم بيماري مانيك پرسيو را شرح داد كه شامل اكثر ملاکهای تشخيصي است كه امروزه روان پزشكان براي تشخيص اين بيماري از آنها استفاده مي كنند. كاپلون و همكارانش در كتاب جامع روان پزشكي 1988 اظهار مي دارند بعد از جنگ جهاني دوم كه عصر اضطراب خوانده مي شود اكنون عصر جديدي از ملانكولیا مطرح است.

تعريف افسردگي

نورزي افسردگي نورزي است كه طي آن شخص نسبت به بعضي  موقعیتهاي ناراحت كننده واكنش به صورت غم و اندوهگيني بيش از آنچه كه معمول است نشان مي دهد و اغلب در بازگشت به حالت طبيعي پس از يك دوره از جان قصوري مي ورزد. افسردگي را شايد بتوان حالتي توصيف كرد كه با تغيير اساسي اوليه در خلق شروع شده و با مداومت احساس غم و اندوه به درجات مختلف مشخص مي گردد.

افسردگي محدود در زمان و مكان خاص نيست بلكه واكنشي است در مقابل استرس، حالتي است كه در پي زمان و براي هر كس ممكن است روي دهد به جرات مي توان گفت كه نيمي از افراد بالغ در دوره اي از عمر خود دچار اين حالت بوده و متاسفانه اكثريت اين گروه از افسردگي خود آگاه نبوده اند. افسردگي جنگي است دروني جنگي كه شخص علي رغم شدت و كشمكش آن محكوم است كه به تنهايي و در انزوا با آن بجنگد

[1] - Depression