تعريف آمار:

آمار عموماً در اصطلاح عاميانه به معناي ارقام است ولي در معني تخصصي تر آن يعني مجموعه اي از تكنيك ها و روش هايي كه در جمع آوري، طبقه بندي، خلاصه كردن، پردازش نمايش، تجزيه وتحليل و تفسير اطلاعات مورد استفاده قرار مي گيرد و انواع آن به دو صورت است: آمار توصيفي-آمار استنباطي.

جامعه آماري

جامع شامل گروهي از افراد است كه يك يا چند صفت مشترك دارند.

جامعه مورد بررسي در اين تحقيق يك گروه پنجاه نفري از معلمان و كاركنان مدارس ابتدائي شهرستان گرمسار ميباشد كه از طريق نمونه گيري تصادفي انتخاب شده اند.

روش نمونه گيري آماري:

نمونه: به معني كلي و جزئي از جامعه رامي توان نمونه آن جامعه خواند، اما در معني متعارف در هر جامعه به آن جزئي گفته مي شود كه معرف جامعه باشند.

روش جمع آوري اطلاعات:

• از اطلاعات و منابع معتبر كه با مراجعه به مراكز تحقيقاتي و پژوهشي و كتابخانه ها و نشريه ها و مجله هاي مديريت استفاده شده است.
• پرسشنامه اي كه يكي از ابزار متداول در جمع آوري اطلاعات در آمار مي باشد كه ابزار اصلي جمع آوري اطلاعات در اين پژوهش، پرسشنامه است.

ابزار پژوهش:

براي سنجش آزمودني ها از دو پرسشنام استفاده شده و هر دو پرسشنامه بر روي يك گروه اجرا گرديد. ابتدا پرسشنامه رضايت شغلي كه اين پرسشنامه مشتمل بر بيست سوال مي باشد و هر سوال جنبه اي از شغل كارمند را در نظر دارد و مي توان به ميزان رضايت شغلي وي را از طريق سنجش طرز تلقي و فكر او نسبت به كار و شغلش استنتاج كرد.

پرسشنامه رضايت شغلي (MSQ) شامل مقياس پنج درجه اي است و از سطح خيلي راضي، راضي، عدم تصميم گيري، نارضاضي و خيلي ناراضي درجه بندي شده است.

پرسشنامه دوم، پرسشنامه سلامت عمومي است. اين پرسشنامه، يك پرسشنامه سرندي مبتني بر روش خودگزارش دهي است كه در مجموعه هاي باليني با هدف رديابي كساني كه داراي يك اختلال رواني هستند مورد استفاده قرار مي گيرند. در اين پرسشنامه به دو طبقه اصلي از پديده ها توجه مي شود. ناتواني فرد در برخورداري از يك كنش وري سالم و بروز پديده هاي جديد و با ماهيت معلول كننده.

پرسشنامه سلامت عمومي را ميتوان به عنوان مجموعه پرسش هايي كه از پايين ترين سطح نشانه هاي مشترك مرضي كه در اختلالهاي مختلف رواني وجود دارند، تشكيل شده است و بدين ترتيب مي تواند بيماران رواني را به عنوان يك طبقه كلي از آنهائي كه خود را سالم مي پندارند، متمايز كنند. بنابراين هدف اين پرسشنامه دستيابي به تشخيص خاص در سلسله مراتب بيماري هاي رواني نيست. بلكه منظور اصلي (آن) ايجاد تمايز بين بيماري رواني و سلامت است.

اين پرسشنامه به عنوان يك ابزار سرند مي تواند احتمال وجود يك اختلال رواني را در فرد تعيين كند. در حال حاضر با اجراي اين پرسشنامه توانسته اند به گستره وسيعي از نتايج در جمعيت هاي مختلف دست يابند. اين پرسشنامه داراي چهار زير مقياس است: نشانه هاي بدني، اضطراب و بي خوابي، نارسا كنش وري اجتماعي و افسردگي وخيم، از مجموع نمرات زير يك نمره كلي به دست مي آيد. وجود چهار زير-مقياس براساس تحليل آماري پاسخ ها ثابت شده است.

نشانه هاي بدني را در بر مي گيرد اين زير مقياس دريافت هاي حسي بدني را كه اغلب با برانگيختگي هاي هيجاني همراهند ارزشيابي مي كند. مواد اين زير به مقياس در پرسشنامه با حرف (A) مشخص شده اند.

پرسشنامه هاي زير- مقياس دوم (B) شامل موادي است كه با اضطراب و بي خوابي مرتبطند. هفت ماده مربوط به اين زير- مقياس در پرسشنامه با حرف (B) مشخص شده اند.

زير- مقياس سوم © گستره توانايي افراد را در مقابله با خواست هاي حرفه اي و مسائل زندگي روزمره مي سنجد و احساسات آنها را درباره چگونگي كنار امدن با موقعيت هاي متداول زندگي، آشكار مي كند. هفت ماده مربوط به اين زير- مقياس در پرسشنامه با حرف © متمايز شده اند.

و بالاخره چهارمين زير-مقياس در برگيرنده عواملي است كه با افسردگي وخيم و گرايش مشخص به خودكشي مرتبطند. هفت ماده متمايز كننده آن در پرسشنامه با حرف (D) مشخص شده اند. نمره كلي هر فرد از حاصل جمع نمرات چهار زير-مقياس به دست مي آيد.