• پیش‌بینی مبلغی برای فعالیت های حمایتی CEPA¹ کنوانسیون و

______________________________

^۱ communication, education, Participation, and awareness

• • در نظر گرفتن مبلغی به منظور حمایت از ابتکارات منطقه ایی بر اساس کنوانسیون.

• هزینه سفر نمایندگان کشور های کمتر توسعه یافته، عمدتاً ً با مشارکت سایر دولت های عضو تامین می‌گردد و همچنین باید اشاره داشت که بودجه از طریق اجماع (consensus) دولت های متعاهد حاضر در نشست عادی تصویب می‌گردد.

۶ – کمیته ملی رامسر

توصیه نامه ۵٫۷ نشست دولت های متعاهد و برنامه راهبردی، دولت های متعاهد را به تأسيس کمیته های ملی تشویق نمود. کمیته های مذکور می‌توانند تمرکز گسترده تری را بر سطح ملی اجرای کنوانسیون داشته باشند. بدین نحو که مؤسسات دولتی مربوطه، نهاد های علمی و فنی، مقامات ملی و منطقه ای، جوامع محلی، سازمان های غیر دولتی و اشخاص خصوصی به موضوعاتی همچون تدوین سیاست های ملی تالاب، نظارت بر مدیریت سایت های رامسر، مشمول کردن یا خارج نمودن نام تالاب ها از فهرست مونترو با مشکلات حفاظتی خاص، وارد کردن سایت های جدید به فهرست تالاب های با اهمیت بین‌المللی و ارائه پروژه های پیشنهادی برای دریافت کمک از صندوق کمک های کوچک بپردازند.

علاوه بر این، کمیت های ملی می‌توانند نظرات تخصصی خود را در گزارش های ملی نشست دولت های متعاهد ارائه نمایند و اجرای قطعنامه و توصیه نامه های اتخاذ شده توسط کنفرانس دولت های متعاهد را بازبینی نمایند.

به طور ویژه، کمیته ملی رامسر مکانیسمی را به منظور گسترش رویکرد کنوانسیون نسبت به معضلات آب و تالاب فراتر از مسائل دولتی که به طور رسمی متعهد به اجرای آن هستند ارائه می کند. به نحو ایده آلی کمیته های ملی باید در بر دارنده اشخاص و نهاد های دولتی و نمایندگان ذینفعان تا حد ممکن باشد.

سابقا ًتعداد زیادی از دولت های متعاهد کمیته ملی رامسر را تأسيس نموده اند، اگر چه شکل این کمیته ها از یک کشور به کشور دیگر به نحو قابل ملاحظه ایی متفاوت است. برای مثال، برخی از کمیته ها در بر دارنده نمایندگان نهاد های دولتی و سازمان های غیر دولتی مربوطه است، اگر چه در موارد دیگر ممکن است به عنوان کمیته های دولتی و یا نهاد های مشورتی غیر دولتی مطرح گردند. ^۱

______________________________

^۱ Ibid, pp, 41-42.

گفتار پنجم: وضعیت کنونی کنوانسیون رامسر و نگاهی انتقادی به آن

تا می ۲۰۱۴ ، از سرتاسر جهان ۱۶۸ دولت عضو کنوانسیون رامسر بوده اند. بیش از ۱،۹۶۰ مورد تالاب به منظور وارد شدن در فهرست تالاب های با اهمیت بین‌المللی معرفی گردیده اند، که ۱۹۰ میلیون هکتار از سطح کره زمین را در بر می‌گیرد، که به عبارتی می توان گفت بزرگتر از سطح قلمرو فرانسه، آلمان، اسپانیا، ایتالیا و سوییس می‌باشد.

نظر به اهمیت تالاب ها در محیط زیست جهانی، امروزه کنوانسیون رامسر اهمیتی به مراتب بیشتر از هدف اصلی آن، یعنی حفاظت از پرندگان آبی یافته است.

کنوانسیون رامسر در مقطع زمانی یعنی اوایل دهه ۷۰ میلادی انعقاد یافت که ظهور و تبلور مفاهیم اصول و مفاهیم بنیادین حقوق بین الملل محیط زیست، همچون مفاهیم استفاده عاقلانه و توسعه پایدار در حال شکل گیری بودند. کنوانسیون، مفهوم استفاده عاقلانه را تعریف ننموده بود و همچنین شرایط و مقتضیات اجرای آن را ایجاد نکرده بود. مضافا ً اینکه الزام و تعهدی برای دولت ها ‌به این منظور که فعالیت های صورت گرفته در قلمرو سرزمینی خود را تضمین نموده و یا اینکه مانع از وارد آمدن خسارت به سایر دولت ها نگردد وجود نداشت. در مقابل اسناد محیط زیستی جدید، تعاریف جامعی را از مفاهیم گفته شده ارائه داده‌اند. علاوه بر این، تعهدات ماهوی کنوانسیون بسیار عام و کلی بوده و فاقد ظرافت های قانونی می‌باشند. در آن مقطع زمانی، تفاهیم بر روی متونی که بتوانند شروع یک همکاری بین‌المللی در زمینه ای خاص مثلا ًحول محور محیط زیست را باعث شوند بیش از اجرای آن اهمیت داشته است. (shine,29)

اگرچه کنوانسیون رامسر به طور ذاتی بر مناطق تالابی تمرکز دارد و ( آن هم تالاب ها به عنوان زیستگاه پرندگان آبی)، اما در حال حاضر به دلیل در بر گرفتن دو مفهوم بنیادین از قلمرو گسترده ایی برخوردار است.

اول اینکه: با در نظر گرفتن لیست تالاب های با اهمیت بین‌المللی در کنوانسیون دولت ها همواره این تعهد را دارند که شاخصه های اکوسیستمی تالاب ها را حفظ نمایند. و دوم اینکه: کنوانسیون تعهد استفاده عاقلانه از تمامی تالاب ها را ارتقا داده است. استفاده عاقلانه از تالاب ها اغلب اوقات با استفاده پایدار مترادف گرفته شده است ، که نسبت به تمامی سایت های دولت های عضو اعمال و اجرا می‌گردد . به همین دلیل برخی از نظریه پردازان این کنوانسیون را موافقتنامه ایی متکامل و پویا به شمار می آورند . سابق بر این ، تأکید صرف بر فهرست تالاب ها بود، اما در حال حاضر مفهوم گسترده استفاده عاقلانه به طور فزاینده ایی اهمیت یافته است، این تشخیص داده شد که صرف فهرست تالاب ها نمی تواند در حفاظت از تالاب ها مفید واقع شود، بلکه حفاظت یکپارچه و استفاده عاقلانه از تالاب ها نسبت به بهره برداری های داخلی و همچنین خط مشی های مدیریت آبی لازم و ضروری است. دولت های عضو با تفاسیر و رویه های خود در راستای تغییرات و مقتضیات زمانی حرکت می‌کنند. (Ansari,2011,2)

کنوانسیون رامسر، صرفا ً به عنوان اولین معاهده زیست محیطی بین‌المللی با هدف انحصاری حمایت از حیات وحش در سطح بین‌المللی مورد ارزیابی قرار می‌گیرد. در زمان فعلی، متن کنوانسیون بازتابی از کمبود و ضعف های رویکرد حقوقی نسبت به معضلات محیط زیستی که مشخصه بارز اوایل دهه ۷۰ میلادی است، می‌باشد. کنوانسیون به طور جامع و واضح به وضعیت قانونی تالاب های با اهمیت بین‌المللی اشاره و تصریحی نداشته و حد و میزان ضروری و لازم از اقدامات یکپارچه دولت ها را در حفاظت از تالاب ها را مقرر نمی نماید. علاوه بر این کنوانسیون شکاف های متعددی در شروط شکلی خود دارا است. کنوانسیون رامسر در تلاش است که حق انحصاری دولت ها را بر منابع طبیعی خود، با مسئولیت دولت ها در قبال حفاظت از محیط زیست و استفاده منطقی هماهنگ نمایند. این مفهوم شالوده و بنیانی را برای حقوق بین الملل محیط زیست فراهم می کند. یک سال بعد لین مفهوم در اصل ۲۱ اعلامیه استکهلم کما بیش مورد استفاده قرار گرفت. (timoshinko,466)