2-2-6-عملکرد سلول عضله قلب……………………………………………………………………………………………………………21

 

2-2-7-قوانین تنظیم قدرت عضله قلبی …………………………………………………………………………………………………..23
2-2-8-BNPبیماری ایسکیمیک……………………………………………………………………………………………………………..24

 

2-2-9-افزایش حجم خون……………………………………………………………………………………………………………………..25

 

2-2-10-1- عوامل کلیوی……………………………………………………………………………………………………………………..26

 

2-2-10-2-رنین و انژیو تانسین………………………………………………………………………………………………………………26

 

2-2-10-3-وازو پرسین و انژیو تانسین……………………………………………………………………………………………………27

 

2-2-11-پاسخ قلب عروق به فعالیت ورزشی……………………………………………………………………………………………28

 

2-2-12- تمرین مقاومتی……………………………………………………………………………………………………………………….28

 

2-2-13-اثر یک جلسه تمرین مقاومتی بر قلب…………………………………………………………………………………………30

 

2-2-14- تفاوت تمرین مقاومتی با شدت مختلف……………………………………………………………………………………..32

 

2-2-15- فعالیت ورزشی برBNP…………………………………………………………………………………………………………..33

 

2-3- مروری بر پیشینه تحقیق…………………………………………………………………………………………………………………35

 

2-4- نتیجه گیری…………………………………………………………………………………………………………………………………..41

 

 

 

فصل سوم: روش شناسی، طرح تحقیق

 

3-1-مقدمه……………………………………………………………………………………………………………………………………………43

 

3-2-طرح پژوهش…………………………………………………………………………………………………………………………………43

 

3-3-جامعه ونمونه اماری……………………………………………………………………………………………………………………….44

 

3-4-متغییر پژوهش……………………………………………………………………………………………………………………………….44

 

3-5-ابزار مورد استفاده پژوهش……………………………………………………………………………………………………………….45

 

3-6-روش گرد اوری…………………………………………………………………………………………………………………………….45

 

3-7-روش آماری…………………………………………………………………………………………………………………………………..47

 

فصل چهارم: تجزیه تحلیل دادهای آماری

 

4-1-مقدمه……………………………………………………………………………………………………………………………………………49

 

4-2-تجزیه تحلیل  یافته ها…………………………………………………………………………………………………………………….49

 

4-3-ازمون فرضیه پژوهش……………………………………………………………………………………………………………………..50

 

4-4-نتایج ازمون من ویتنی……………………………………………………………………………………………………………………..52

 

فصل پنجم: بحث و نتیجه گیری

 

5-1-مقدمه……………………………………………………………………………………………………………………………………………55

 

5-2-خلاصه پژوهش……………………………………………………………………………………………………………………………..55

 

5-3-بحث وبررسی………………………………………………………………………………………………………………………………..57

 

5-4-نتیجه گیری……………………………………………………………………………………………………………………………………61

 

5-5- پیشنهادات……………………………………………………………………………………………………………………………………61

 

ضمائم ………………………………………………………………………………………………………………………………………………….63

 

منابع ماخذ…………………………………………………………………………………………………………………………………………….64

 

چکیده انگلیسی……………………………………………………………………………………………………………………………………..75

 

 

 

فهرست جدول­ها

 

عنوان                                                                                                            صفحه

 

جدول 3-1الگوی طرح تحقیق پژوهش…………………………………………………………………………………………………….43

 

جدول4-1ویژیگی انتروپومتری ورزشکاران……………………………………………………………………………………………….49

 

 

جدول4-2میانگین انحراف استاندارد ورزشکاران………………………………………………………………………………………..50

 

جدول4-3تغییرات درون گروهی یک جلسه تمرین…………………………………………………………………………………….51

 

جدول4-4نتایج ازمون من ویتنی………………………………………………………………………………………………………………52

 

چکیده

 

زمینه و هدف: هدف  کلی تحقیق حاضر مقایسه پاسخ پپتید ناتریورز مغزی به دو شدت مختلف تمرین مقاومتی در مردان ورزشکار بدنساز را مورد بررسی وارزیابی قرار گرفت.

 

مواد و روش ها: جامعه آماری پژوهش حاضر شامل بدنسازان جوان باشگاه های شهرستان گرگان بود  که 7 نفر به صورت نمونه گیری هدفمند و در دسترس انتخاب شدند. پروتکل تمرین مقاومتی شامل تمرینات عضلات بزرگ بالاتنه و پایین تنه (پرس سینه، جلو بازو، پشت بازو، سرشانه جلو، قایقی، لت از پشت، جلو پا، پشت پا، اسکوات و لیفت مرده) بود که در دو شدت متوسط (70 تا  75 درصد یک تکرار بیشینه) و سنگین (80 تا 85 درصد یک تکرار بیشینه) و به فاصله یک هفته توسط آزمودنی ها اجرا شد. نمونه های خونی آزمودنی ها، بدنبال 48 ساعت عدم فعالیت ورزشی و 12 ساعت ناشتایی شبانه در دو مرحله پیش‌آزمون و بلافاصله پس از آزمون، گرفته شد. سطوح سرمیNT-proBNP  به روش ایمونواسی الکترو کمیلومینسانس اندازه گیری شد.

 

یافته ها:  سطوح سرمی NTproBNP  پس یک جلسه تمرین حاد مقاومتی با شدت متوسط و یا سنگین افزایش معنی داری یافت( به ترتیب 18/4% و 77/7% ، 05/0> P). هم چنین تفاوت معنی داری بین پاسخ NTproBNP  به شدت تمرین مقاومتی مشاهده نشد.

 

نتیجه گیری: بر اساس نتایج یک جلسه تمرین مقاومتی با شدت متوسط و سنگین با افزایش سطوح پپتید ناتریورز مغزی همراه است و پاسخ افزایشی NTproBNP  به این تمرینات مقاومتی مستقل از شدت تمرین است.

 

 

 

کلمات کلیدی: پپتید ناتریورز مغزی،  تمرین مقاومتی، بدنساز

 

 

 

فصل اول

 

طرح تحقیق

 

 

 

 

• مقدمه

 

در بسیاری از تحقیقات تغییرات مرفولوژیکی و عملکرد قلبی ناشی از ورزش علت افزایش آشکار زمینه بیماری های قلبی عروقی و مرگ ناگهانی در ورزشکاران جوان هنگام فعالیت ورزشی شناخته شده است (کلاسن و همکاران، 2002). در دهه های اخیر به دنبال افزایش نارسایی قلبی ورزشکاران و مشاهدات اولیه از گرانول های ترشحی در بافت بطنی پیشنهاد شده است که قلب همانند یک غده درون ریز پپتیدی به نام فاکتور ناتریورز مغزی (BNP) ترشح می­کند (آدم و همکاران، 2005). این فاکتور به طور عمده در قلب ترشح می شود و بیانگر عملکرد قلب می باشد. در حالت طبیعی فقط مقدار کمی از آن در پلاسما موجود است و در هنگامی که قلب به مدت طولانی سخت کار نماید سطوح BNP و یا NT-proBNP به واسطه دستگاه هورمونی عصبی در پاسخ به تغییرات فشار درون بطنی و بدنبال اختلال عملکرد قلبی به صورت پایدار و یا ناپایدار از بطن قلبی به درون خون ترشح می شود. عدم تعادل طولانی مدت این نروهورمون مضر است و می تواند منجر به تصلب بافت بطن چپ، اتساع عروقی، آریتمی، کم خونی و ایجاد بیماری های گوناگون از جمله نارسایی قلبی، بیماری کلیوی و ریوی، بیماری غدد درون ریزو پرفشارخونی اولیه و تنگی نفس شود(فرانک، 2003؛ داست و همکاران, 2006). بعلاوه سطوح پلاسمایی با فشارحجم پایان دیاستولی بطن چپ، فشار شریان سرخرگ ریوی و فشار دهلیزی، اختلال عملکرد سیستولی و دیاستولی بطن ها و هایپرتروفی بطن چپ ارتباط دارد(فرانک ,2003؛ داست و همکاران، 2006، کاردرلی و توماس،  2003). در گذشته کشف و شناسایی نارسایی قلبی را از راه ارزیابی تغییرات پلاسمای خون و هم چنین چگونگی درمان آن میسر نبوده است. اما در سال های اخیر با افزایش روش های دسترسی و تعیین میزان غلظت BNP یا NT-proBNP پلاسما یا شناسایی نشانگر های اختصاصی قلبی، ارزیابی غلظت پلاسمایی NT-proBNP به عنوان شاخص تشخیصی حساس و مخصوص برای شناسایی و پیشگویی نارسایی قلبی یا افراد مضنون به بیماری قلبی شناخته شده است که مقادیر آن متناسب با شدت نارسایی قلبی افزایش می یابد(کاردرلی و توماس,  2003).

 

در مطالعات متعدد میزان حساسیت  BNPبرای شناسایی نارسایی قلبی 85-95 درصد و ویژگی آن را 92- 84درصد گزارش شده است. مقادیر پلاسمایی   BNPبالاتر از 100پیکو گرم در میلی لیتر خطر نارسایی قلبی را پیشگویی می کند(داست و همکاران، 2006). هم چنین گزارش شده است که افزایش غلظت پلاسمایی NT-proBNP در تشخیص اختلال عملکرد بطن چپ اسیب میوکاردی به کار می رود که مقادیر آن به تغییرات فشار درون بطنی ناشی از پاسخ دینامیکی به حجم و بار بطنی بستگی دارد (فرانک، 2003؛ داست و همکاران، 2006). )مولر و همکاران، 2005 ( نشان دادند NT-proBNP حساسیت بیشتری نسبت به BNP  در تعیین افراد مضنون به نارسایی قلبی در بطن چپ دارد. اگر چه افزایش ناشی از ورزش NT-proBNP، ممکن است پاسخ فیزیولوژیکی قلبی در شرایط ویژه تمرینی و بدون اهمیت پاتولوژیکی آن باشد (خلیق فرد و همکاران، 1390). ولی تعیین تغییرات NT-proBNP متعاقب شدت های مختلف تمرین به ویژه در تمرینات مقاومتی که با برنامه های مختلف از سوی بدنسازان و سایر ورزشکاران انجام می­شود، می­تواند در برای محققین، مربیان و ورزشکاران مفید باشد. از این جهت در تحقیق حاضر پاسخ پپتید ناتریورز مغزی به دو شدت مختلف تمرین مقاومتی در مردان تمرین کرده تعیین و مورد مقایسه قرار گرفت.

 

 

 

1-2. بیان مسئله

 

نتایج مطالعات اپیدیمولوژی نشان می دهد که تمرینات منظم ورزشی با کاهش خطر طولانی مدت وقایع قلبی همراه است (لیون و  همکاران، 1987) و در افرادی که ورزش های منظم انجام می دهند نه فقط خطر سکته قلبی کمتر است بلکه  میزان خطر تحریک بروز انفارکتوس با تمرینات جسمانی شدید نیز در آن­ها نیز پایین تر است (میتل مان و همکاران، 1993). در مجموع خطر مرگ ناشی از بیماری های قلبی کرونری در افراد فعال در مقایسه با افراد غیر فعال حدود دو برابر کمتر است. به عبارت دیگر فعالیت ورزشی شدید می­تواند به عنوان یک فاکتور محرک وقایع میوکاردی مانند عملکرد قلبی آسیب دیده، ایسکمی قلبی، سکته میوکاردی و ایست قلبی عمل نماید. بعلاوه نشان داده شده است که میزان حملات قلبی کشنده و یا غیرکشنده در هنگام فعالیت ورزشی سنگین تر در مردان (بدون سندرم بیماری در مقایسه با افراد غیر فعال در هنگام مطالعه در حال استراحت حدود 4 تا 54 بار  بیشتر است (چن و همکاران، 2002). در ورزش بدن با تقاضاهای زیادی روبه رو می شود که تغییرات فیزیولوژیکی گسترده­ای را موجب می شود و بررسی رویدادهای فیزیولوژیکی که در طول تمرین و سازگاری هایی که معمولا در پی تمرین رخ می دهد از اهمیت خاصی برخوردار است سازگاری هایی که در کل بدن و به دنبال تمرین روی می دهد در نتیجه سازگاری هایی است که در دستگاه های مختلف ایجاد می شود (مرندی وهمکاران، ,2013). در مطالعات اخیر تغییرات مرفولوژیکی و عملکرد قلبی ناشی از فعالیت ورزشی، علت آشکار زمینه های بیماری­های قلبی و مرگ ناگهانی در ورزشکاران جوان هنگام فعالیت ورزشی شناخته شده است (کلاسن و همکاران، 2002). در پی مشاهده افزایش نارسایی قلبی ورزشکاران در دهه­های اخیر و هم چنین مشاهدات حاصل از گرانول های ترشحی در بافت قلبی، این نتایج حاصل شد که قلب همانند یک غده درون ریز قادر به ترشح پتید ناتریورتیک مغزی ( BNP)  است (ادم وهمکاران ,2003).

 

هورمون BNP در قلب ترشح می شود و چگونگی کارکرد قلب را نشان می دهد. در حالت طبیعی تنها مقادیر کمی از  BNP در خون مشاهده می گردد. سطوح پلاسمایی BNP در شرایطی که قلب با شدت و در زمانی طولانی فعالیت دارد، از طریق دستگاه عصبی – هورمونی و در پاسخ به تغیرات درون فشار بطنی و هم چنین در شرایط اختلال در عملکرد قلبی به صورت مداوم و یا غیر مدوام از بطن قلبی به درون خون ترشح می شود. عدم تعادل طولانی مدت این نروهومون می تواند  زیان آور باشد و منجر به تصلب بافت بطن چپ، اتساع بطنی  قلبی، آریتمی، کم خونی و بیماری مختلف ازجمله نارسایی قلبی، بیماری کلیوی و ریوی، (مایر همکاران,2001). و بیماری غدد درون ریز(سندروم کوشینگ)، پرفشارخونی اولیه و بیماری تنگی نفس می شود (فرانک و همکاران, 2006 BNP( در علم پزشکی برای ارزیابی خطر بیماری های قلبی، حمله قلبی و یا سندرم کرونری حاد مورد استفاده قرار می گیرد (هولمزوهمکاران,1993). تحریکات مکانیکی و نروهورمونی قلب همراه با کشش میوسیت های بطنی در پاسخ به اتساع حجم بطن، به نظر می رسد منجر به  افزایش یکسان BNP و NT-proBNP پلاسمایی شود (خلیقی فرد وهمکاران ,1390).  هرچند مکانیسم پاکسازی پپتیدهای ناتریورتیک کاملا مشخص نیست ولی کاتابولیسم اولیه از طریق فیلتراسیون گلومرولی، مسیرهای رسپتوری ویژه و تخریب با اندوپپتیدازهای خنثی صورت گیرد. نیمه عمر حذفی  BNP و NT-proBNP به ترتیب 18 و 90-120دقیقه استBNP. می تواند به دو شکل فعال و غیرفعال (BNP،  NT-proBNP) وجود داشته باشد. این هورمون بر چندین عملکرد بدن  مانند انقباض عروقی، دفع سدیم و سرکوب سیستم سمپاتیک و سیستم رنین –آنژیوتانسین اثر می­گذارد (دتیانت و همکاران ,2006). افزایش سطوح پلاسمایی  NT- پس از فعالیت شدید ورزشی در تحقیقات قبلی گزارش شده است (ویدتو و همکاران, 2005). در حالی که (بارتک و همکاران, 2003) اختلاف معنی داری بین سطوح NT-proBNP پس و قبل از یک جلسه تمرین ورزشی استقامتی مشاهده نکردند. از سوی دیگر (توماس و همکاران,2006) افزایش میزان پلاسمایی را مرتبط به اختلال قلبی فرض نمودند، (میدلتون و همکاران, 2006) اشاره داشتند که افزایش سطوح پلاسمایی ارتباطی با اختلال قلبی ورزشکاران ندارد. علاوه بر این نتایج مطالعات (لی پی و همکاران ,2006) قبلی نشان دادند که فعالیت ورزشی با کاهش سطوح استراحتی NT-proBNP  همراه است به طوری که سطوح NT-proBNP در دوچرخه سواران حرفه ای بطور معنی داری از افراد غیر ورزشکار پایین تر بود. علاوه بر این کاهش سطوح NT-proBNP  متعاقب 4 هفته تمرین ترکیبی مقاومتی و هوازی در بیمارانی با ناتوانی قلبی گزارش شد(کنرداس و همکاران ,2004). اما علی رغم مطالعات انجام شده تاثیر تمرینات مقاومتی حاد بر سطوح  NT-proBNP مطالعه ای مشاهده نشد. لذا با توجه به این که بسیاری از ورزشکاران به ویژه بدنسازان برای افزایش قدرت، اوج توان عضلانی و هم چنین هایپرتروفی عضلانی از برنامه های متنوع تمرینات مقاومتی با  شدت های مختلف بالا بهره می جویند. تحقیق حاضر در پاسخ به سوالات زیر انجام شد: پاسخ NT-proBNP به یک جلسه تمرین حاد مقاومتی با شدت های متوسط و سنگین در ورزشکاران جوان بدنساز چه می باشد؟ آیا تفاوتی بین پاسخ NT-proBNP  این ورزشکاران به شدت های مختلف متوسط و شدید مقاومتی حاد وجود دارد؟

 

 

 

 

• اهمیت و ضرورت انجام تحقیق